Van alle verhalen die er voor de Superbowl te vertellen zijn, vind ik persoonlijk dat van Joe Thuney het mooiste. De stille superster kan zijn vijfde ring winnen in negen jaar en staat voor de tweede keer (met twee verschillende teams) in zijn derde finale op rij. Bijna bizar.
Door: Jeroen van den Berk
Als de Kansas City Chiefs zondagavond winnen, dan heeft lineman Joe Thuney zijn hand vol. Letterlijk. Na twee Superbowls met de New England Patriots (2016, 2018) en twee met de Kansas City Chiefs (2022, 2023) kan dit zijn vijfde ring worden. Nog even los van de unieke trilogie die Kansas City dan voltooit, door als eerste club ooit drie keer op rij te winnen.
De enige twee andere spelers die ook vijf of meer ringen hebben, zijn Tom Brady – de man voor wie Thuney jarenlang heeft geblockt – en Hall-of-Fame defensive end Charles Haley, die er twee won met de San Francisco 49ers en nog eens drie met de Dallas Cowboys.
Voor Thuney is het trouwens zijn zesde Superbowl, nadat hij met de Patriots ook nog een verloren Superbowl speelde tegen uitgerekend de Eagles, in 2017. Hij staat op gelijke hoogte met kicker Stephen Gostkowski (6x), Brady voert de lijst aan met 10 gespeelde Superbowls. Al moet erbij gezegd dat Thuney vorig jaar door een blessure niet in actie kwam in de finale.
Om de cijfers nog meer bijzonder te maken: het is de derde keer op rij dat Thuney met de Chiefs de Superbowl haalde. Dat deed hij eerder met de Patriots. Ofwel, spelen voor niet één maar twee dynasties in je loopbaan. Hij is pas 32 jaar en nog altijd van Pro Bowl-niveau.
Left guard Thuney is geen haantje de voorste, is niet het gezicht van de club, speelt niet in de commercials. Man van weinig woorden, de stille leider. En het mooiste: hij doet zijn werk op de lijn, en speelt daar waar hij nodig is. In alle (146) NFL-wedstrijden die hij speelde, was hij starter.
Tijdens dit seizoen (in week 15) moest hij de switch maken van left guard naar left tackle. Een compleet andere positie, met veel meer ruimte en andere taken, en niet in de minste plaats ook één van de meest lastige posities.
Hij kreeg Myles Garrett tegenover zich, gevolgd door T.J. Watt en Alex Highsmith van de Steelers en daarna ook nog Will Anderson Jr. en Danielle Hunter van de Texans. Het aantal sacks over die kant op Patrick Mahomes in die weken: 0.
Om het helemaal bewonderenswaardig te maken, in zijn periode bij de New England Patriots heeft hij ook een paar wedstrijden center gestaan. In college, bij North Carolina State, roteerde hij ook op alle posities op de lijn. Altijd in dienst van het team.
In de showbusiness die de NFL is, vind ik het mooi dat een rustige jongen uit Ohio, die samen is met zijn college sweetheart, zo’n belangrijke rol heeft. We weten bijna niks van hem, anders dan dat-ie houdt van golf en vissen.
De meest coaches zagen hem niet staan – niet groot genoeg – maar North Carolina State gaf hem een kans, al droomde hij van Ohio State of Notre Dame. Hij schopte het tot onmisbare kracht op de teams van Bill Belichick en Andy Reid. Over een paar jaar komt hij in de Hall of Fame, waarschijnlijk in het eerste jaar dat dat mogelijk is.
Maar eerst zondagnacht. Hij is verantwoordelijk voor de blind-side van Patrick Mahomes, en er gloort een vijfde ring. Zijn ouders, twee zussen en broer zijn erbij in het stadion in New Orleans.
Ik hoop op een schitterende Superbowl, maar vooral: go Joe.
Jeroen van den Berk schrijft elke week voor Gridiron. Hij speelde zelf 18 jaar competitie in Nederland en Duitsland, volgt de NFL op de voet sinds 1999 en is fan van de Detroit Lions.
