Op de ochtend van dinsdag 11 september 2001 denkt Ed McCaffrey, sterspeler van de Denver Broncos, dat zijn carrière over is. De avond ervoor breekt de wide receiver zijn been in de wedstrijd tegen de New York Giants. De pijn is niet te doen.
McCaffrey, vader van de dan 5-jarige Christian, speelt zijn beste football. Hij is al 33, maar nog altijd in vorm. Tegen zijn oude club vangt hij 6 ballen voor 94 yards en een touchdown. Hij zegt later dat hij voelt of hij die avond vleugels heeft, tot dat moment in het derde kwart.
Hij vangt de bal. Voelt pijn. Voordat hij het weet ligt hij op de grond met zijn been de verkeerde kant op. De gedachte dat zijn NFL-loopbaan voorbij is, gaat door zijn hoofd. Hij beschrijft de pijn later als ondraaglijk en vertelt dat zijn carrière zich voor zijn ogen voorbij trekt. “Dit was het dan. Mooie loopbaan gehad. Gelukkig heb ik de bal gevangen.” De fans schreeuwen zijn naam – “Eddie! Eddie! Eddie!” – maar zien dat dit ernstig is.
McCaffrey wordt meteen geopereerd. Op dinsdag 11 september wordt hij wakker in het ziekenhuis. Een droom of nachtmerrie, hij weet het niet. Hij zet de tv aan en hoort presentator Bryant Gumbel praten over “rook uit de toren”. Hij denkt dat-ie een film ziet.
Het morfine-infuus zit in zijn arm. Hij zit onder de pijnstillers, valt steeds kort in slaap. En dan, iets over negen, ziet hij het tweede toestel in de tweede toren van het World Trade Center vliegen. Hij ligt alleen, in een ziekenhuisbed. Hulpeloos en bang.
Vandaag – 11 september 2024 – is het 23 jaar geleden dat terroristen van Al Qaïda gekaapte twee vliegtuigen in de Twin Towers in New York boren. Een derde vliegtuig crasht in het Pentagon, het gebouw van het minsterie van Defensie. Een vierde vliegtuig stort neer in een weiland. Ruim 2750 mensen vinden de dood. Die dag geeft de wereld een ander perspectief.
McCaffrey herstelt. Hij kan een seizoen later weer spelen. In 2002 vangt hij verdienstelijk 69 ballen voor ruim 900 yards. Dan dooft zijn carrière langzaam en in 2004 gaat de drievoudig Superbowl-kampioen met pensioen, op een zelfgekozen moment.
Nog wekelijks en soms dagelijks wordt hij door fans herinnerd aan Nine Eleven. Op sociale media en in de pers eert hij met regelmaat de brandweerlieden, politieagenten, paramedici en andere reddingswerkers met wie hij, door een rare speling van het lot, voor altijd verbonden is.
Ook vertelt hij dat hij nog elke dag, als het precies 11 minuten over 9 is, even naar de klok kijkt.
